Napisali do nas

Spore zamieszanie w tym roku w przyrodzie. Mamy lato, a przeważają  temperatury wiosenne, zdarzają się  jesienne deszcze, a nawet grad. Od czasu do czasu upał. Nic dziwnego, że na naszą stronę właśnie zawitał wiosenny Narcyz:

Narcyz

Jak żyrafa tym tylko żyje

Że ciągle wyciąga szyję

Tak narcyz jest w potrzebie

Żeby się wpatrywać w siebie

Kiedy zachwyci się sobą

Nie jest już zwykłą osobą

I widzi nawet w snach

Nad sobą och i ach.

Że pojętny i inteligentny

Że urodzony i wykształcony

Ma nawet długie nogi

Na wszystkie wysokie progi

A wokół szara masa

Pysznogłówki, ozdoba ogrodów, zawdzięczają swoją nazwę oryginalnym kwiatom w kształcie pomponów wyrastającym z łodygi pionowo w górę. Zostały przysposobione do hodowli z dwóch gatunków dziko rosnących w Ameryce Pólnocnej: Monarda didyma i Monarda fistulosa . Często używana jest właśnie taka nazwa łacińska: Monarda. Pachną, zwłaszcza liście, mieszanką cytryny, pomarańczy i bergamotki. A kwitną na różowo, czerwono, biało i fioletowo. Są bylinami, dobrze przetrzymują zimę. Dorastają do 1 m wysokości. J.J.

W części lasu na Pietraszkach rosną fantazyjnie powykręcane sosny.  Chodzi sę wśród nich, jak po zaczarowanym lesie. Czy możliwe, że ta anomalia powstaje z powodu bardziej intensywnego promieniowania jonizującego, niż gdzie indziej? W Kielcach badano promieniowanie w okolicach Ostrej Górki, w Parku Dygasińskiego, na Herbach, Niewachlowie, Łazach oraz pomiędzy Karczówką, Brusznią i Dalnią. Stwierdzono, że m.in. w tym ostatnim rejonie „występują udokumentowane szerokie strefy uskoków tektonicznych, na terenie których ustalono znacznie podwyższone promieniowanie jonizujące niebezpieczne dla człowieka. W 2011 roku wykazano także, że zaburzenia mogą mieć znaczenie dla występujących na tym terenie zwierząt”.  Literatura światowa podaje również przykłady wpływu promieniowania na drzewa.

Ostatniego dnia majowego przestał padać deszcz, po południu czarne chmury rozproszyły się, zmieszały z białymi oparami podświetlonymi na złoto.

A dla kontrastu wiersz Henryka Zbierzchowskiego (1881-1942) o chmurze białej. J.J

              CHMURA
Po czystem niebie płynie biała chmura.
Skąd przyszła? dokąd podąża i poco?
Czy jakiś anioł zgubił srebrne pióra,
Kiedy nad ziemią przelatywał nocą?

Czy oderwała się od sióstr swych stada,
Przecięta ostrzem skalistego szczytu
I teraz błądzi strwożona i blada
Po nieskończonych obszarach błękitu?

Czy niesie spokój w swej cichej podróży,
Którego pragną wszyscy już zmęczeni?
Czy jest zwiastunem jakiejś strasznej burzy,
Która nadciąga z dalekiej przestrzeni?

25 maja 2020 mijają już 3 lata, od kiedy nie ma z nami kolegi Pawła Pierścińskiego. Tego dnia, w poniedziałek, przy popiersiu Pawła na skwerze Szarych Szeregów zostaną odsłonięte dwie ławeczki kształtem nawiązujące do jego fotograficznych pasji. Zostały ufundowane przez przyjaciół artysty. Więcej szczegółów na stronie Radia Kielce: http://www.radio.kielce.pl/pl/post-106563. Wiadomość nadesłał kolega Jacek Jopowicz. 

Autor kartek, Tadeusz Rybkowski,  pochodził z Kielc, zmarł we Lwowie (1848 - 1926). Studiował malarstwo pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, Wiedniu  w Akademii Sztuk Pięknych. Podróżował do Włoch, Monachium, Drezna i Berlina. W roku 1893 zamieszkał we Lwowie, założył tam prywatną szkołę malarstwa dla kobiet. Wykładał też w Państwowej Szkole Przemysłowej. Malował olejno i akwarelą, przede wszystkim sceny rodzajowe: polowania, targi, jarmarki. Interesował się folklorem huculskim, zajmował się malarstwem ściennym, wykonywał ilustracje do czasopism.

Dziękujemy za nadesłany materiał koledze Jackowi Jopowiczowi

Kiedyś wysyłaliśmy pocztowe kartki z życzeniami, dzisiaj pozostaje nam telefon i internet. Przedstawiamy, w spojrzeniu sentymentalnym, nadesłane przez Jacka Jopowicza wielkanocne kartki górskie.

Pisanki z życzeniami od Macieja Znojkiewicza

Od później jesieni do wiosny jest okazja, by spacerując po Karczówce zobaczyć  kościół i klasztor  inaczej. Kiedyś nie było tam lasu, drzew rosło na wzgórzu niewiele, co widać na przed- i powojennych zdjęciach i rysunkach. W obecnych czasach, gdy na gałęziach pojawiają się liście, zabudowania widoczne są jedynie z bliska, a z daleka tylko wieże kościoła.

Mało kto już pamięta skąd ten kościół znalazł się na Karczówce. W 1622 r. w Polsce wybuchła wielka epidemia, większa niż teraz. Właściciel Kielc, biskup krakowski Marcin Szyszkowski  złożył ślubowanie, że jeśli za przyczyną św. Karola Boromeusza zaraza ominie miasto, wybuduje kościół pod jego wezwaniem. Tak w latach 1624-28 powstał kościół na kieleckiej Karczówce. W głównym ołtarzu zawierającym relikwie Patrona znajduje się przejmujący obraz przedstawiający św. Karola pochylonego nad Chrystusem zdjętym z krzyża. Ale Kielce zapomniały już, kto je ocalił od zarazy.